انواع روان درمانی یا سایکوتراپی

انواع گوناگونی از روان درمانی یا سایکوتراپی مؤثر وجود دارد. برخی از انواع برای درمان وضعیت‌های مشخصی به‌کار می‌روند و تأثیرگذارتر نیز هستند.

در برخی روش‌های سایکوتراپی ، روان‌درمان‌گر از تلفیق چند روش استفاده می‌کند. متخصص برای انتخاب درمان باید خواسته‌ها و وضعیت فرد را بررسی کند.

علی‌رغم وجود روش‌های مختلف درمانی، برخی از انواع ثابت‌شده‌تر هستند:

1- روان بین فردی

در این سبک از درمان، بر روی زندگی فعلی و روابط درون خانواده، محیط کار و محیط اجتماع تمرکز می‌شود. در این روش درمانی فرد یاد می‌گیرد که چگونه شیوه‌ای را که با دیگران تعامل می‌کند مورد ارزیابی قرار دهد و راهبردهایی را برای حل مشکلات بین فردی بیاموزد. موضوعات رایج درمانی معمولا مربوط به مشکلات مربوط به تعامل با افراد مهم زندگی، مسایل مربوط به داغدیدگی‌های حل نشده، مشکلات موجود در محیط کار وغیره می‌شود.

2- رفتار درمانی

هدف رفتار درمانی تغییر رفتارهای ناسالم وناخواسته از طریق دادن پاداش، تقویت و حساسیت زدایی است. حساسیت زدایی یا درمان مواجهه‌ای فرایندی است که در آن فرد با موضوعی که او را مضطرب می‌کند مواجهه می‌شود و با پاسخ‌های ناخواسته به مقابله می‌پردازد. در رفتار درمانی معمولا به همکاری افراد دیگر به خصوص اعضای مهم خانواده و دوستان نزدیک مراجع نیاز است.

3- شناخت درمانی

هدف شناخت درمانی شناسایی و تصحیح الگوهای فکری تحریف شده است که منجر به بروز عواطف و رفتارهای مشکل ساز می‌شود. در شناخت درمانی سعی بر این است که الگوهای فکری متعادل‌تری جایگزین این الگوهای فکری مخرب شوند. همانند رفتار درمانی در درمان شناختی نیز تمرکز بر روی مشکلات فعلی مراجع است تا تعارضات مربوط به گذشته فرد.

4- درمان شناختی – رفتاری (CBT)

این نوع از روان درمانی شامل ترکیب درمان رفتاری و درمان شناختی است و هدف آن شناسایی باورها ورفتارهای ناسالم و منفی و جایگزین کردن آنها با رفتارها و باورهای سالم‌تر است. شکل معمول CBT جلسات 45 دقیقه‌ای هفتگی است و در این درمان به مراجع تکالیف مختلف خانگی داده می‌شود.

مزایای درمان شناختی – رفتاری

رویکردهای شناختی رفتاری برای درمان مسائل خاص می‌توانند بسیار اثربخش باشند. در بیشتر مواقع، روش‌های شناختی و رفتاری برای درمان یک اختلال با یکدیگر ترکیب می‌شوند. مثلا درمانگری که به درمان مراجعه کننده‌ای مبتلا به اضطراب اجتماعی می‌پردازد، هم به او در شکل دادن الگوهای فکری دقیق‌تر کمک می‌کند و هم بر روی رفتارهای خاصی، نظیر کناره‌گیری اجتماعی، تمرکز می‌نماید.

5- درمان روانکاوانه

روانکاوی یکی از رایج‌ترین سبک‌های روان‌درمانی است که بر پایه نظریه روان‌تحلیل‌گری بنا شده است. در این نظریه اعتقاد بر این است که رفتار انسان توسط تجارب گذشته او تعیین می‌گردد. روانکاوان اعتقاد دارند که رویدادهای کودکی و احساسات، افکار و انگیزه‌های ناخودآگاه در بیماری ذهنی و رفتارهای ناسازگارانه، نقش دارند.

تمرکز این درمان به روی افزایش آگاهی مراجع از رفتارها و افکار ناهشیار و بدست آوردن بینشی درباره احساست و انگیزه‌هایش است. درمانگران در این شیوه درمانی از تکنیک‌های مختلفی اعم از کاوش تجارب زندگی فرد، مقابله با هیجان‌ها، باورها ورفتارها و تفسیر افکار ورفتارها استفاده می‌کنند. مراجع معمولا روانکاو خود را چند بار در هفته و برای چندین سال باید ملاقات كند.

مزایای درمان روانکاوانه

با وجودی که انتقادات زیادی از این روش درمان به عمل آمده و بسیاری آن را پرهزینه، زمانبر و معمولا ناکارآمد می‌دانند اما این روش دارای مزایایی نیز هست. درمانگر محیط غیرانتقادی، راحت و همدلانه‌ای را فراهم می‌سازد که شخص مراجعه کننده، خود را برای نشان دادن و آشکار ساختن احساسات یا اعمالی که به استرس یا تنش در زندگیش انجامیده، راحت حس می‌کند. در بیشتر مواقع، همین در میان گذاشتن این عوامل فشار روحی با یک نفر دیگر، خود می‌تواند اثر مثبتی داشته باشد.

سئو توسط شرکت کلینیک 24