سجاد امینی
خواننده و کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
( زمینه تخصصی: روانشناسی و موسیقی درمانی پیشرفته جهت بیماران اعصاب وروان)
موسیقی درمانی چگونه اثر می کند؟
اغلب مردم هنگام شنیدن یک موسیقی، نوعی واکنش اتونومیک(Autonomic Response) را تجربه مینمایند.
مثلاً هنگام شنیدن یک موسیقی پر تپش ، احساس پر انرژی بودن مینمایند و هنگام شنیدن یک قطعه آرام و کلاسیک، احساس آرامش و سبکی دارند.
موسیقی درمانی ارتباط متعادلی میان موسیقی و خلق و خو برقرار مینماید.
مطالعات علمی نیز نشان دادهاند که موسیقی بر عملکردهای فیزیولوژیک نظیر تنفس و ضربان قلب و فشارخون تأثیر دارد. برای مثال همانطور که میزان هورمون کورتیزول هنگام بروز استرس بالا می رود ، میزان آزادسازی اندورفینها نیز توسط موسیقی افزایش مییابد (اندورفینها هورمونهای طبیعی هستند که در بدن انسان موجب نشاط و سرخوشی و کاهش درد میگردند).
موسیقی درمانگرها معمولاً از موسیقی برای ایجاد ارتباط استفاده میکنند.
بدلیل اینکه موسیقی دارای گوشهها، ضربهها و ملودی است، میتوان آنرا نوعی زبان دانست و از آن برای برقراری ارتباط استفاده نمود. بنابراین میتوان برای بیمارانی که دارای اختلالات ذهنی و جسمی هستند، از موسیقی درمانی استفاده کرد تا بتوانند احساسات خود را بیان کنند.
موسیقی درمانی قادر است به افراد درونگرا کمک کند تا به شخصیتی برونگرا تبدیل شوند و به بیماران اوتیستیک(درخود مانده) و اسکیزوفرن ( دچارجنون جوانی) هم برای کاهش گوشهگیری کمک مینماید.
موسیقی درمانی برای بیماران مبتلا به سکته مغزی و اختلالات نورولوژیک دیگر نیز میتواند موثر واقع گردد.
وقتی اینگونه بیماران به موسیقیهای ریتمیک گوش می دهند، بطورهمزمان حرکات عضلات آنها بیشتر و بهتر میگردد.
هر چه این حرکات هماهنگتر و موزونتر شوند، مهارتهای حرکتی آنها نیز به نوبه خود بهبود خواهد یافت و اگر موسیقی دارای ریتم آرام و دارای کیفیت آرامش بخش باشد، پاسخ آنها نیز رسیدن به آرامش روحی و جسمی خواهد بود.
موسیقی درمانی قادر است افکار و احساسات و تجارب منفی را از بیماران دور نماید.
به عنوان مثال درد ناشی از اعمال جراحی و دندانپزشکی و … با موسیقی درمانی کاهش مییابد.