موسيقي نياز انسان

موسيقي نيازي فيزيولوژيک, ذهني, احساسي, اجتماعي و فرهنگي در زندگي انسان است.
موسيقي رابطه زيستي و فيزيولوژيک با مغز آدمي دارد.

ريتم, محرک بيولوژيک و ملودي مولد لذت,خوشي و خيال انگيزي است به اين دليل کوچک ترين کنش ريتميک و نواي موزون روح و جسم را بر مي انگيزد و تحريک مي کند. از آغا نوزادي بدون آن که آموزشي در کار باشد توجه به ريتم و ملودي وجود و مغز به هماهنگي, نظم و سازماندهي اصرار و گرايش دارد. بخش هاي مختلف مغز در تجزيه و تحليل موسيقي مشارکت دارند. نيمکره چپ مغز با شنيدن موسيقي به تجزيه و تحليل اصوات موسيقي مي پردازدو نيکره راست هماهنگي و کل صدا و عواطف آن را درک مي کند. به بياني ديگر نيمکره راست مغز در دريافت کلي پيام هاي موسيقايي, ترکيب فضايي روابط و درک وحدت موسيقي موثر است. شايان ذکر است کشش هاي قسمت راست مغز توسط سيستم ليمبيک(مرکز عواطف) توسعه مي يابد. و نيکره راست را در خواندن بدون کلام, درک الگوي کلي, رنگ آميزي, بلندي صدا, ساختار هارموني صداها و جنبه غير کلامي آن موثر مي داند.