درمان تأییدشدهی OCD توسط اغلب تحقیقات انجام شده، درمان رفتاری-شناختی است. این روش درمانی شامل دو قسمت میشود:
۱) مواجهه و پیشگیری از واکنش
۲) شناختدرمانی (cognitive therapy)
مواجهه و پیشگیری از واکنش
مواجهه و پیشگیری از واکنش، شامل مواجههی مکرر با منبع وسواس فکری میشود.
سپس از شما خواسته میشود از آن رفتار وسواسگونه که معمولا انجام میدادید، اجتناب کنید تا اضطرابتان کاهش یابد.
برای نمونه، اگر وسواس شما، شستن مکرر دستهایتان است، شاید درمانگر از شما بخواهد دستهی در یک توالت عمومی را لمس کنید
و سپس شما را از شستن دستهایتان منع کند.
همانطور که با اضطراب نشستهاید، میل به شستن دستهایتان به تدریج از بین میرود.
با این روش، یاد میگیرید برای رهایی از اضطراب، نیازی به انجام الگوهای مکرر رفتاری نیست و شما توانایی کنترل وسواس فکری و عملی خود را دارید.
مطالعات نشان میدهد که میتوان با روش مواجهه و پیشگیری از واکنش، دوباره به مغز آموخت که وقوع نشانههای اختلال وسواس فکری-عملی را برای همیشه کاهش دهد.
شناختدرمانی برای OCD
شناختدرمانی در اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) بر افکار مصیبتبار و احساس اغراقآمیز مسؤلیتی که شما بر دوش خود احساس میکنید، تمرکز میکند.
بخش بزرگی از شناختدرمانی برای OCD، شیوههای سالم و مؤثر واکنش به افکار وسواسگونه را بدون متوسل شدن به وسواس عملی، آموزش میدهد.
درمانهای دیگر برای OCD
علاوه بر درمان رفتاری-شناختی، از درمانهای زیر نیز برای اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) استفاده میشود:
- دارو: گاهی اوقات داروهای ضدافسردگی به عنوان مکمل در درمان OCD استفاده میشوند.
دارو به تنهایی در برطرف کردن نشانههای OCD، به ندرت مؤثر است. - خانوادهدرمانی: از آنجا که OCD، اغلب مشکلاتی را در زندگی خانوادگی و روابط اجتماعی ایجاد میکند، خانواده درمانی توصیه میشود. خانواده درمانی، درک و شناخت این اختلال را بالا میبرد و میتواند به کاهش ناسازگاریهای خانوادگی کمک کند.
همچنین میتواند به اعضای خانواده انگیزه بدهد و به آنها بیاموزد که چگونه به عزیزانشان کمک کنند. - گروهدرمانی: گروهدرمانی یک روش دیگر در درمان اختلال وسواس فکری-عملی است.
گروه درمانی از طریق گرد هم آوردن افراد دیگری که مبتلا به OCD هستند، پشتوانه و دلگرمی ایجاد میکند و احساس انزوای این افراد را کاهش میدهد.
