موسیقی در زمینه شناخت و كمك به رفع مشكلات رفتاری نیز كاربرد فراوانی دارد و این تغییرات رفتاری خاصه در سنین رشد و كودكی حائز اهمیت است. علت این تاثیر گذاری این است كه هنر به طور كلی و در این جا موسیقی با توجه به بار عاطفی آن به عنوان نوعی وسیله تخلیه روانی به كار برده می شود و كودكانی كه دچار تنش و فشار روانی هستند با برون فكنی فشارها و هیجانات از طریق موسیقی، به حد مطلوب هیجان و آرامش دست می یابند. به استثنای مواردی كه مشكل كودك ریشه جسمی یا ارگانیك (اندامی) دارد.
تاثیر موسیقی در رفتار كودك در مقایسه با سایر شیوه های دیگر از جمله دارو درمانی موفق تر بوده و بیش از هر روش دیگری در تعدیل رفتارهای كودك موثر است.
اگر چه در مورد نقصهای ارگانیك نیز نقش موسیقی را نباید از نظر دور داشت.
مهم ترین ویژگی ازتباطی موسیقی جنبه غیر كلامی آن است كه می تواند در درمان اهمیت اساسی داشته باشد.
موسیقی واسطه با ارزشی برای ایجاد ارتباط مجدد با واقعیت در مورد افرادی است كه از واقعیت و اجتماع بریده اند(بیماران اسكیزوفرنی).
موسیقی، نوعی محرك احساسی قوی و تجربه ای چند حسی است :
- تحریك شنوایی از طریق اصواتی كه شنیده می شوند.
- تحریك لمسی از طریق ارتعاشاتی كه قابل احساس هستند.
- تحریك بینایی توسط اجرای زنده آن.
مثلاٌ كسب موفقیت در فعالیتهای موسیقایی می تواند احساس ارزش فردی را تقویت كند.
به علاوه موسیقی به عنوان انتقال دهنده اطلاعات انتقال دهنده تقویت كننده ها و زمینه ای برای یادگیری و انعكاس مهارتها نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
سجاد امینی
خواننده و کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
( زمینه تخصصی: روانشناسی و موسیقی درمانی پیشرفته جهت بیماران اعصاب و روان)
